सरकार
छेपारो प्रवृति देखाउँछ ।
भूँइमान्छेहरू बीच
कुदृष्टि फ्याँक्छ
सरकार !
बामन अवतार लिन्छ
र
अनाहकमा निमोठी दिन्छ आशाका कलिला मुनाहरू !
दोहोरो भिडन्तको
नाटक मञ्चन गर्छ जीवन मञ्चमा
सदियौं अगिदेखिको
घरमा
वर्वरतापूर्वक आगो सल्काउँछ
डडाउँछ आदिवासी बस्ती
ताप्छ
कहिल्यै नतातिने छाला
सुकाउँछ
चिसो पसिना
र
मन्त्रमुग्ध हुँदै
बाँसुरी बजाउँछ –नीरोले झैं
छिः नालायक सरकार !
यता सडकमा
उफ्री उफ्री चिच्याउँछ र छट्पटिन्छ
तर, सुन्दैन सरकार !
या त सुनेर पनि नसुने झैं गर्छ
अर्थात्
बहिरो छ काठमाडौं !
यतिबेला
दोसाँधमा उभिएको छ
विवश छ टीकापुर ।
हो,
उठ्नु त छँदैछ
जुट्नु त छँदैछ
आफ्नो सुदूर भविष्य सम्झेर
अवश्य एकदिन उठ्ने छ
अवश्य एकदिन जुट्ने छ ।
म त्यो दिनको प्रतीक्षामा छु ।
